Już w niedzielę, 25 czerwca, w naszej parafii wielkie święto – Imieniny Parafii, czyli Uroczystość Odpustowa ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Przez cały dzień kazania będzie głosił o. Redemptorysta Ryszard Poręba, a o godz. 11.30 będzie przewodniczył sumie odpustowej z procesją, na którą wszystkich serdecznie zapraszamy, szczególnie dzieci w strojach komunijnych, dziewczynki sypiące kwiaty, chłopców z dzwonkami, feretrony i asysty.
***
W związku z uroczystością odpustową powstaje pytanie, czy odpust parafialny to tylko oprawa zewnętrzna, piękne kwiaty, porządek? Otóż trzeba nam katolikom przypomnieć czym jest odpust, jakie jest jego znaczenie? Z okazji święta patronalnego, można w kościele parafialnym zyskać tzw. odpust zupełny.
Czym więc ma być dla nas odpust?
Zarówno Katechizm Kościoła Katolickiego (1471-1479), wyjaśniających naukę Kościoła dotyczącą odpustów, jak i Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983r. w kanonach 992-997, określających istotę odpustu, odwołują się do Konstytucji apostolskiej papieża Pawła VI o odpustach Indulgentiarum doctrina. Czytamy w niej m.in. że:
„Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca Chrystusa i świętych”.
W tej definicji zawiera się cała istotna nauka katolicka o odpustach i zarazem podstawowe założenia teologiczne praktyki odpustowej.
Kto może zyskać odpust i jakie są warunki?
Z treści kan. 994 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983r. wynika że:
każdy wierny może uzyskać odpust a dany odpust może być ofiarowany dla siebie samego lub na sposób wstawiennictwa za zmarłych.
Uzyskanie odpustu zależy jednak od wypełnienia określonych warunków, bowiem nie wystarczy, aby wierny w dniu święta patronalnego parafii nawiedził kościół, odmówił wskazaną modlitwę i w ten sposób bez większego wysiłku i zaangażowania, uzyskał „automatycznie” odpust. Skuteczność odpustów zależy od wewnętrznej dyspozycji przyjmującego i wymaga wewnętrznej przemiany oczyszczającej. Darowanie kar doczesnych, jak w ogóle odpuszczenie grzechów nie może się dokonać bez zerwania z grzechem, bez pokutnego usposobienia.
Przy uzyskaniu odpustów zupełnych muszą być spełnione następujące warunki:
– spowiedź sakramentalna
– Komunia eucharystyczna
– modlitwa w intencji Ojca świętego
– wyzbycie się jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet lekkiego.
Czym jest odpust cząstkowy?
Oprócz odpustu zupełnego istnieją w praktyce Kościoła, również odpusty cząstkowe. Kan. 993, KPK 1983 podaje nam, iż „odpust jest cząstkowy albo zupełny, zależnie od tego, czy uwalnia od kary doczesnej za grzechy w części lub w całości”. Penitencjaria Apostolska podkreśla możliwość zyskania odpustu cząstkowego poprzez trzy ogólne formy. Odpustu cząstkowego może więc uzyskać wierny:
– który w wykonywaniu swoich obowiązków i znoszeniu przeciwności życiowych, skierowuje swoją myśl z pokorną ufnością do Boga, dołączając – choćby tylko wewnętrznie – jakieś pobożne wezwanie.
– który kierując się duchem wiary zaofiaruje sam siebie albo przeznaczy swoje dobra w duchu miłosierdzia, na służbę braciom znajdujących się w potrzebie.
– który w duchu pokuty powstrzyma się dobrowolnie od rzeczy godziwej i miłej dla niego.
Zastanówmy się jak przeżywamy odpust w parafii. A może jest to odpust – bez odpustu!? Jest to wspaniały dar od Boga – możliwość zyskiwania odpustów – dla siebie, bądź dla zmarłych, którzy w czyśćcu dopełniają zadośćuczynienia za popełnione przez siebie grzechy, by dojść do doskonałej miłości. Odpust jest więc częściowym lub całkowitym uleczeniem ran będących skutkiem grzechu, jest to oczyszczenie ludzkiego „ja” z tego wszystkiego, co nie pozwala człowiekowi na pełną wspólnotę z Bogiem.
za: zabno.diecezja.tarnow.pl