O poniedziałku do piątku dzieci Pierwszokomunijne w swoich białych strojach wytrwale chodziły na majówki i na Msze święte, by przedłużyć czas świętowania. Każdego dnia zapraszali do kościoła kogo innego.
Poniedziałek. W ten dzień bohaterami byli rodzice. To im zawdzięczamy życie i wychowanie, to oni są najbliżej nas, dlatego w stronę rodziców kierujemy słowo DZIĘKUJĘ. W ten dzień w kościele przed ołtarzem stanął bukiet złożony z 31 czerwonych róż (ten sam, który w sobotę stał obok obrazu Pana Jezusa Miłosiernego, a w niedzielę obok tabernakulum). Każda róża to jedno dziecko, dlatego na końcu mszy razem z życzenia róże powędrowały do rodziców. Ważnym elementem tego dnia był też wózek dziecięcy a na nim karteczki z imionami rodziców i datą urodzenia. Każde dziecko miało za zadanie odnaleźć swoją. Dla każdego potem czekała słodka niespodzianka.
Wtorek. To dzień naszej szczególnej modlitwy za rodziców chrzestnych. Oni, obok rodziców, pełnią ważną rolę w naszym religijnym wychowaniu. Modliliśmy się więc w ich intencji, aby podołali temu zadaniu. Na tę Mszę św. dzieci przyniosły także swoje świece od chrztu świętego, które odpalone od świecy Paschalnej były znakiem odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. W czasie chrztu na pytania odpowiadali rodzice i chrzestni, teraz każdego dziecko mogło powiedzieć w swoim imieniu, że wyrzeka się wszelkie zła i że wierzy w Boga Trójjedynego. Przed ołtarzem na kartkach widniały imiona rodziców chrzestnych i data chrztu świętego. Każde dziecko szukało swojej kartki i zabrało ją do domu, aby tej daty, urodzin dla Boga, nigdy nie zapomnieć. W tym dniu również każdego dziecko otrzymało pamiątkowy obrazek – pamiątkę I Komunii Świętej.
Środa. Tym razem modliliśmy się za rodzeństwo. Wpatrując się w przykład dzieci z Fatimy, Łucji, Hiacynty i Franciszka, uczyliśmy się, że rodzeństwo ma zawsze, w każdej sytuacji się wspierać i sobie pomagać. Tak jak dzieci z Fatimy będąc w więzieniu wspomagały się modlitwą różańcową, tak samo nasze rodzeństwo pod koniec mszy św. otrzymało różańce, aby pamiętać o przykładzie rodzeństwa z Fatimy.
Czwartek. Przyszedł też czas na dziadków i babcie. Modliliśmy się też za tych, którzy często odgrywają ważną role w naszym wychowaniu. To oni nam często pomagają, podtrzymują, kiedy brakuje nam sił. Są jak Aaron i Chur, którzy podtrzymywali ręce Mojżesza kiedy Izrael walczył z Amalekitami. Wspominaliśmy też słowa papieża Franciszka, który podkreśla bardzo często wartość osób starszych, że są oni dla nas prawdziwymi skarbami. Stąd pamiątką tego dnia była modlitwa 5 palców papieża Franciszka.
Piątek. Ostatniego dnia naszego świętowania modliliśmy się za nauczycieli, wychowawców i dyrekcję naszej Szkoły Podstawowej. Dziękowaliśmy Panu Bogu, że mamy właśnie takich, a nie innych nauczycieli. Zostało nam też wyjaśniony symbol serca, który w niedzielę komunijną widniał z imionami dzieci przed ołtarzem a oznacza Serce 2.0 czyli program duchowego przygotowania do Światowych Dni Młodzieży oparty na dobrym przeżyciu dwóch sakramentów: Pokuty i Eucharystii., Na zakończenie każdy otrzymał naklejkę akcji: „Jadę na ŚDM!” aby nakleić na swoim rowerze.
Dziękujemy Bogu za ten piękny czas. Pamiętajmy o słowach ks. Jana Twardowskiego, że pierwsza Komunia jest piękna, ale każda następna jest piękniejsza od poprzedniej, ale najpiękniejszą jest ta, którą człowiek przyjmuje przed śmiercią.”