Tradycyjnie, o północy, zgromadziliśmy się na Mszy Pasterskiej, aby jak pasterze, jako pierwsi, przywitać nowo narodzone Dziecię Jezus. Wszystko zaczęło się od dwunastu uderzeń w gong, potem rozległ się płacz nowo narodzonego. Zdezorientowanych i wystraszonych uspokoił śpiew „Gloria in excelsis Deo” i pojawienie się aniołów. Jeden z nich przemówił:
«Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». (Łk 2, 10-12)
Po tych słowach, w śpiewie kolędy „Wśród nocnej ciszy” udaliśmy się do Betlejem, aby powitać Nowonarodzonego. Na radosne „Chwała na wysokości Bogu” zaświeciły się wszystkie światła w kościele. Ten wymowny znak daje nam do zrozumienia, że światło jest nam bardzo potrzebne, że Jezus-Światłość jest nam w życiu bardzo potrzebny.
Obecne przed ołtarzem Betlejemskie Światło Pokoju pozwoliło duchowo zjednoczyć się z Grotą Narodzenia w Betlejem.
Tegoroczna szopka w naszym kościele nawiązuje do geografii Betlejem, ale więcej o tym w osobnym artykule: TUTAJ!